تلسکوپ فضایی جیمز وب، تصویر جدیدی از قلب کهکشان راه شیری گرفت - عکس پارسی

به لطف قابلیت های فروسرخ تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST)، اخترشناسان می توانند از ورای گاز و غباری که مرکز کهکشان راه شیری را مسدود نموده، بنگرند و ویژگی هایی را که قبلاً آشکار نشده بودند، دریابند.

یکی از بزرگترین راز ها، منطقه تشکیل ستاره به نام کمان C است که در فاصله 300 سال نوری از سیاهچاله بزرگ کهکشان راه شیری قرار گرفته است.

تخمین زده می گردد که حدود 500 هزار ستاره در این منطقه بحرانی در حال شکل گیری هستند که شیوه شکل گیری آنها جای سوال باقی می گذارد و در حال حاضر، ستاره شناسان نمی توانند به این سوال پاسخ بدهند.

تا به حال هیچ داده فروسرخی از این منطقه با مقدار وضوح و حساسیتی که با جیمز وب دریافت شده، وجود نداشته.

ناحیه نشان داده شده در این تصویر حدود 50 سال نوری عرض دارد و در فاصله 25000 سال نوری از زمین قرار گرفته است.

مرکز کهکشانی به مقدار کافی به جیمز وب نزدیک است طوری که می تواند ستارگان منفرد را هم مطالعه کند.

پس می تواند اطلاعات بی سابقه ای در خصوص چگونگی شکل گیری ستاره ها در این ناحیه در مقایسه با سایر منطقه ها کهکشان جمع آوری کند.

به عنوان مثال، ستاره شناسان به این فکر می نمایند که آیا ستارگان پرجرم تری در مرکز کهکشان راه شیری در مقایسه با لبه های بازو های مارپیچی آن شکل می گیرند یا خیر.

یک پیش ستاره بزرگ که قبلاً ناشناخته بود، در قلب این خوشه جوان وجود دارد. جرم آن بیش از 30 برابر خورشید ماست.

ستاره شناسان می گویند که ابری که پیش ستاره ها از آن بیرون می آیند به قدری متراکم است که نور ستارگان پشت آن نمی تواند به تلسکوپ برسد، پس در حالی که در واقع یکی از متراکم ترین منطقه ها تصویر است، در نور مرئی خلوت به نظر می رسد.

ابر های تیره مادون قرمز کوچکتر روی تصویر حضور دارند و مانند حفره هایی در میدان ستاره به نظر می رسند. اینجاست که ستاره های آینده در حال شکل گیری هستند.

یکی دیگر از ویژگی های منطقه که باید آنالیز گردد، ساختار های سوزنی مانند در هیدروژن یونیزه شده است که به صورت آشفتگی به نظر می رسد.

ستارگان پرجرم کارخانه هایی هستند که عناصر سنگینی را در هسته های هسته شان فراوری می نمایند، بنابراین درک بهتر آن ها به منزله یادگیری داستان پیدایش دنیا است.

منبع: Universe Today